Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2006

Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω απο την Ευρώπη…


Ποιά ανάγκη  επιβάλει στους νικητές  που πανηγύρισαν πάνω απο το "πτώμα του κομμουνισμού" πασχίζοντας να πείσουν τους λαούς  για το τέλος της ιστορίας, να  φτιάχνουν τέτοια κείμενα σαν το γνωστο  αντικομμουνιστικό μνημόνιο ;

Προφανώς η αίσθηση ότι η νίκη τους είναι προσωρινή. Η αίσθηση οτι δεν μπορούν να καθαρίσουν με τον αιώνιο αντίπαλο, γιατί οι ίδιοι ακριβώς δημιουργούν διαρκώς  την ανάγκη του. Η ίδια αίσθηση οδηγεί στην Ελλάδα ορκισμένους αντικομμουνιστές  να υπερασπίσουν τον κομμουνισμό, καταδικάζοντας δήθεν το μνημόνιο. Ας μην γελιόμαστε. Ο κομμουνισμός που υπερασπίζονται είναι  το σημερινό ξεδοντιασμένο λιοντάρι τσίρκου, απο το οποίο τίποτα δεν φοβούνται. Τρέμουν όμως όταν τους θυμίζει το λιοντάρι που βρυχήθηκε τον 20ο αιώνα, ταράζοντας την ιστορία και την μακαριότητα της ταξικής κυριαχίας τους.

 Η ιδια ανάγκη συστρατεύει στους υπερασπιστές του κομμουνισμού , και τους αριστερούς που θέλουν να καταδικάσουν με την ευκαιρία ,τα "σταλινικά καθεστώτα", υπερασπιζόμενοι μάλιστα την αντιφασιστική νίκη, και τους μαχητές του Κόκκινου  Στρατού. Ολα αυτά 15 χρόνια μετά την πτώση των χωρών του σοβιετικού σχηματισμού, και ενώ έχουν περάσει σχεδόν 50 χρόνια (1956) απο την …"αποσταλινοποίηση" τους . Κανείς λοιπον δεν νομιμοποιείται να ονομάζει "σταλινικά" τα καθεστώτα που κατέρευσαν και τα κόμματα που μεταλάχτηκαν ή διαλύθηκαν.  Οσοι το κάνουν ,προφανώς   δεν θέλουν να θυμίζουν ούτε το λιοντάρι του τσίρκου !

 Παρ'όλα αυτά, πολλά χρόνια πρίν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο του Κ.Μάρξ άρχιζε με τη φράση : "Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω απο την Ευρώπη, το φάντασμα του Κομμουνισμού"

 Σήμερα μετά τόσα χρόνια,  το ίδιο φάντασμα εξακολουθεί να στοιχειώνει τον ύπνο τους.

Εμείς, οι ντεμοντέ-παλιοημερολογίτες κομμουνιστές, συνεχίζουμε  αυτό που μάθαμε να κάνουμε   με τα εργαλεία (διαλεκτική κ.α)  που μας άφησε ο συγγραφέας του Κομμουνιστικού Μανιφέστου  σιγοτραγουδόντας το σύγχρονο άσμα:


Κρατάω το στόμα μου κλειστό, τα χείλη μου ματώσανε

κι΄αυτοι που μας προδώσανε, ανέραστοι να μείνουν

κουφάλες δεν ξοφλήσαμε, αυτό έχω μόνο να τους πω

τα όνειρα των εραστών, ποτέ δεν σβήνουν !

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ  ΓΟΝΑΤΑΣ