Άρχισαν τα όργανα, νωρίς όπως πάντα, με υψηλή ανάλυση και βαρυσήμαντες προθέσεις. Οι διαχειριστές της κουτάλας καίγονται και με το δίκιο τους. Δήμος σημαίνει τζίρος αρκετών δις και η χειραγώγηση των πελατών (ψηφοφόρων) είναι επιβεβλημένη και αναγκαία. Οι επίδοξοι κοινοβουλευτικοί διαχειριστές των πανταχόθεν βαλλόμενων λαϊκών δυνάμεων βλέπουν μια καλή ευκαιρία να αυξήσουν την εκλογική τους δύναμη, καλώντας τους ψηφοφόρους να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και βλέποντας μακριά να ετοιμάζονται και για τις επόμενες (βουλευτικές) εκλογές. Οι εξ αυτών ευρωπαϊκά εκσυγχρονισθέντες παραπαίουν μεταξύ της ήπιας διαχείρισης της κουτάλας με σεβασμό στα θύματά της, και της πιθανότητας να καταλήξουν στην αγκαλιά ( αν δεν είναι ήδη εκεί) της κεντροαριστεράς με κυρίαρχο όπως πάντα το άγχος της κοινοβουλευτικής - και όχι μόνο - επιβίωσής.
Πολλοί άκρο-αριστεροί (δεν θεωρώ τον όρο απαξιωτικό) έχοντας τη βαριά κληρονομιά του μητρικού πολιτικού οργανισμού (ΚΚΕ) πασχίζουν να εκφράσουν την λαϊκή πάλη στις δημοτικές εκλογές. Θέτοντας μάλιστα τον πήχη πιο ψηλά ( από την έκφραση της λαϊκής πάλης γενικά) αναζητούν -και σωστά- το εργατικό κίνημα στις εκλογικές αναμετρήσεις.
Επιμένουν όμως να αγνοούν ότι ένα μεγάλο και άγρια εκμεταλλευόμενο κομμάτι εργατών, οι μετανάστες, θέλουν δεν θέλουν δεν παίρνουν μέρος ούτε στις τοπικές, ούτε στις γενικές εκλογές.
Ταυτόχρονα δεκάδες αγωνιστές ανεξάρτητα από θέσεις και προθέσεις των παραπάνω πολιτικών κέντρων, πολλές φορές και πέρα από τη δική τους θέση , τοποθέτηση και ένταξη σε αυτά , έχοντας εμπλακεί συνολικά και τοπικά με τη λαϊκή πάλη , συζητούν και προβληματίζονται. Αναζητείται η δυνατότητα έκφρασης της λαϊκής πάλης στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές ,γιατί μόνο απ’ αυτή τη σκοπιά αξίζει να το συζητάει κανείς.
Το Μαρούσι βρέθηκε στο κέντρο του κόσμου το τελευταίο διάστημα. Οι ολυμπιακοί αγώνες ήταν η τελευταία πράξη του έργου της μετάλλαξης του ήσυχου πράσινου προάστιου σε εμπορικό-οικονομικό κέντρο υπερτοπικού χαρακτήρα. Δισεκατομμύρια κεφάλαια επενδύθηκαν και χιλιάδες εργαζόμενοι πραγματοποίησαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους τα μεγάλα έργα υποδομής που μέσα σ' αυτά ήταν και τα ολυμπιακά. Η ολοκλήρωση του λεγόμενου υπερτοπικού κέντρου σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα ,με βίαιο ομολογουμένως τρόπο (πάντα έτσι γίνεται) προκάλεσε τριβές και αντιδράσεις, ακόμα και αγωνιστικές φορές κινητοποιήσεις.
Ζήσαμε σε ένα άλλο Μαρούσι. Αυτά που έγιναν σε αυτό το μικρό σχετικά χρονικό διάστημα είναι παρακαταθήκη για το μέλλον του κινήματος στην περιοχή, θα συζητιούνται και θα επηρεάζουν για χρόνια, όπως συζητιόνται και επηρεάζουν μέχρι και σήμερα οι πολύμηνοι αγώνες του εργοστασίου της ΗΒΗ, της Μπερξάιρ κ.α
Η άγρια εκμετάλλευση, τα χαμηλά μεροκάματα, οι απλήρωτες υπερωρίες ,τα κλεμμένα ένσημα ήταν οι συνθήκες εργασίας αυτών που έχτισαν την ολυμπιάδα. Εργοδοσία, Αστυνομία, Κράτος, Δικαστήρια, Δήμος - ας σταματήσουμε εδώ - δεν δίστασαν να παραβιάσουν χωρίς προσχήματα τη δική τους νομιμότητα προκειμένου να υλοποιηθεί η μεγάλη ιδέα. Έκφραση του υπέρτατου νόμου, του νόμου του κέρδους, που μόνο από την κλεμμένη εργασία μπορεί να βγει.
Υπήρξαν κινητοποιήσεις στα ολυμπιακά εργοτάξια που βαλαν τη σφραγίδα τους και στις κινητοποιήσεις για τις περιβαλοντικές καταστροφές (παράπλευρες απώλειες).
Υπήρξαν απεργίες, υπήρξαν σκοτωμένοι και τραυματισμένοι εργάτες λόγω της εντατικοποίησης και των ανύπαρκτων μέτρων ασφαλείας . Η κατασκευή της στέγης Καλατράβα σταμάτησε δύο φορές με απεργία ! Όλα αυτά βέβαια δεν προβλήθηκαν από τα ΜΜΕ, δεν απασχόλησαν το δημοτικό συμβούλιο, ακόμα και κάποιοι από τους διαμαρτυρόμενους για το περιβάλλον θεώρησαν ότι δεν τους αφορούν. Κάποιοι άλλοι εκφράσανε τη συμπάθειά τους σε φιλανθρωπικό επίπεδο. Άλλοι πήραν στα λόγια θέση σκεφτόμενοι ρεαλιστικά την επόμενη μέρα. Άλλοι δεν τόλμησαν να πάρουν καν θέση για την Ολυμπιάδα, για να μην έρθουν σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη στην "τοπική κοινωνία". Εμείς στην αιχμή κάναμε το αυτονόητο. Προβάλαμε τις κινητοποιήσεις των εργατών, συμπαρασταθήκαμε έμπρακτα στο μέτρο των δυνατοτήτων μας όποτε καλεστήκαμε, προσπαθήσαμε να βγάλουμε τον άγνωστο αυτό πόλεμο έξω από τα εργοτάξια.
Εκείνη ακριβώς την περίοδο αν ήταν οι δημοτικές εκλογές θα μπορούσες και θα έπρεπε ίσως να κατέβεις στο Μαρούσι. Με ψηφοδέλτιο μάχης (εργάτες στα έργα , μετανάστες) να επιχειρήσεις να εκφράσεις αυτό που εξελίσσονταν σε πραγματικό χρόνο μπροστά στα μάτια μας.
Για τους ίδιους λόγους θεωρώ ότι η κάθοδος στις εκλογές σήμερα, αγωνιστών που έζησαν τα παραπάνω δεν μπορεί παρά να είναι απλή δήλωση προθέσεων- ειλικρινών βεβαίως- χωρίς κανένα όμως αντίκρισμα στο παρόν.
Ακόμα χειρότερα νομιμοποιεί κάποιους να ισχυριστούν βάσιμα ότι η αγωνιστική στάση και η γραμμή πάλης την περίοδο της ολυμπιάδας επιχειρείται να “κεφαλαιοποιηθεί” εκλογικά, ενισχύοντας τη λογική πως ότι γίνεται σε τοπικό επίπεδο δεν μπορεί να μην έχει απώτερο στόχο τη συμμετοχή στο τοπικό δημοτικό νταλαβέρι.
Οι διαφορές από την κατάσταση πριν δύο χρόνια είναι σαφώς διακριτές. Η κατάσταση είναι εμφανώς χειρότερη από το 2002 όταν η αντιπαράθεση για την ολυμπιάδα γινόταν επί χάρτου.
·Το απλό γεγονός ότι σήμερα δουλεύουν μερικές δεκάδες χιλιάδες λιγότεροι οικοδόμοι στα έργα , αλλάζει δραματικά την κατάσταση από άποψη κινήματος, που είναι και το ζητούμενο.
·Οι άνθρωποι που πρωτοστάτησαν σε μαζικούς φορείς που αντιτάχθηκαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε πλευρές των επιπτώσεων της ολυμπιάδας, θεωρώ ότι κρατάνε απόσταση ασφαλείας από τα δημοτικά εγχειρήματα. Φυσιολογικά θα έπρεπε αυτοί να είναι πρωταγωνιστές. Προσωπικά τους κατανοώ και πιθανολογώ ότι και εγώ το ίδιο θα έκανα , γιατί η γούνα όλων μας έχει καεί στο παρελθόν από τις δημοτικές ακροβασίες της Αριστεράς στο Μαρούσι.
· Ο Σύλλογος ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ, που είχε αναπτύξει τη γνωστή δραστηριότητα για τους ελεύθερους χώρους , ακολούθησε την παθογένεια του συνδυασμού ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ. Σήμερα κανένα από τα μέλη των δύο διάδοχων συνδυασμών δεν παίζει σ’ αυτόν το ρόλο που έπαιζε πριν.
·Η Δημοτική ενότητα, η ιστορική δημοτική παράταξη των κομμουνιστών στο Μαρούσι που μαζί της φυσιολογικά πορεύτηκα για χρόνια, “τα δίπλωσε” στην πράξη. Η γραμμή ενεργητικής αντίθεσης στην ολυμπιάδα που ξεκίνησε με τη συγκέντρωση έξω από το Κέντρο Ραδιοτηλεόρασης εξελίχθηκε σε διακηρύξεις αντίθεσης στο άνοιγμα οίκων ανοχής στο Μαρούσι για τις ανάγκες των επισκεπτών της Ολυμπιάδας ! Και αυτό προφανώς δεν ήταν απλά τοπική ιδιομορφία.
Μ’ αυτό ακριβώς το σκεπτικό η άποψή μου ήταν καμία εμπλοκή “ούτε με τα πίτουρα, ούτε με τις κότες”. Να πάρουν όλοι το κόστος γι’ αυτά που έκαναν και κυρίως γι’ αυτά που δεν έκαναν την περίοδο της ολυμπιάδας!
Στη Συντακτική Επιτροπή της αιχμής πολλοί συναγωνιστές κατέθεσαν την πρόθεσή τους
( όπως και έγινε) να πρωταγωνιστήσουν στη συγκρότηση Δημοτικής Κίνησης στο Μαρούσι. Έγινε μια καθαρή – όπως πάντα – συζήτηση στην οποία πολλοί επίσης
υποστήριξαν ότι η καταδίκη της κυρίαρχης πολιτικής στο Δήμο(και όχι μόνο) περνάει μέσα από την ενίσχυση της γραμμής πάλης, χωρίς άμεση συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία. Η προώθηση αυτής της γραμμής την περίοδο των δημοτικών εκλογών δεν μπορεί να είναι η επιλογή και ρίψη του “σωστού” ψηφοδελτίου στην κάλπη.
Αυτό δεν γίνεται πρώτη φορά, έτσι λειτουργούσε πάντα, έτσι θα λειτουργεί και στο μέλλον η αιχμή, η οποία είναι κυρίως μία εφημερίδα, όχι όμως απλώς μία εφημερίδα. Μια εφημερίδα που δραστηριοποιείται στο Μαρούσι και τους γύρω δήμους με αποτελέσματα που ξεπέρασαν τις αρχικές προσδοκίες των συντελεστών της.
Στην ίδια συνεδρίαση επιβεβαιώθηκε η αρχική μας συμφωνία η αιχμή να μην γίνει δημοτική παράταξη σε κανένας από τους δήμους που δραστηριοποιείται.
Η γραμμή σύγκρουσης και πάλης που προωθεί η αιχμή από την έκδοσή της μέχρι σήμερα, επιβεβαιώνεται και είναι το ζητούμενο και στην “περίοδο των μπαλκονιών” που αρχίζουμε να διανύουμε.
Περίοδο στην οποία τα αντιλαϊκά μέτρα εντείνονται και οι υπερτοπικοί επιχειρηματίες της υπερτοπικής περιοχής μας, αρχίζουν να σφάζονται για να προωθήσουν τους δικούς τους διεκπεραιωτές.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΟΝΑΤΑΣ
