Είχαμε την τύχη να ζήσουμε μια σπάνια εμπειρία το Σάββατο 19 Μαρτίου στην αίθουσα εκδηλώσεων της εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών , προσκαλεσμένοι από τον συγγραφέα Δ.Κατσή.
Θέμα της εκδήλωσης ήταν η παρουσίαση του 4ου τόμου του ομώνυμου βιβλίου του συγγραφέα που πραγματεύεται μεταξύ άλλων ,τη μάχη για την κατάληψη της Φλώρινας από τον ΔΣΕ στις 12 Φλεβάρη του 1949. Η επιχείρηση αυτή η οποία προδόθηκε – όπως αποδεικνύεται στο βιβλίο – είχε καταστροφικά αποτελέσματα για το ΔΣΕ. Από τους 6.000 περίπου μαχητές που πήραν μέρος εξοντώθηκαν πάνω από 700 και τραυματίστηκαν πάνω από 1.500.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κυβερνητικός στρατός δεν παρουσίασε τραυματίες ή αιχμαλώτους αντάρτες αλλά μόνο νεκρούς. Οι τραυματίες και αιχμάλωτοι εκτελούνταν αμέσως, όπως μαρτυρούν οι ελάχιστοι τότε επιζώντες που ορισμένοι βρίσκονται σήμερα στη ζωή.
Στη Φλώρινα λίγο έξω από την πόλη υπάρχει ο ομαδικός τάφος των 700 σκοτωμένων ανταρτών που ενταφιάστηκαν με μπουλντόζες σε ένα χωράφι , στο οποίο με το πέρασμα του χρόνου καθώς έχουν “χωνέψει” οι σωροί των νεκρών, έχει υποχωρήσει το έδαφος πάνω από ένα μέτρο. Σε αυτό το χωράφι μέχρι πριν λίγα χρόνια ερχόταν και κατασκήνωνε ένας έλληνας μετανάστης από την Αυστραλία όπου έπινε και θρηνούσε τα 3 νεκρά αδέλφια του που ήταν θαμμένα εκεί !
Σε αυτό το χορταριασμένο χωράφι -ζωντανό κομμάτι της ιστορίας μας - , παρ’όλες τις προσπάθειες που έχουν γίνει δεν υπάρχει ούτε ένα μνημείο των 700 εξοντωμένων μαχητών του ΔΣΕ !
Τέτοιες και άλλες συγκλονιστικές μαρτυρίες ακούσαμε στην λογοτεχνική αυτή εκδήλωση.
Βεβαίως το περιμέναμε γιατί ο Δ.Κατσής δεν είναι απλώς ένας λογοτέχνης.
Μαχητής του ΔΣΕ από τις 16 Ιούλη του 1946 πολέμησε 1154 εικοσιτετράωρα με το όπλο στο χέρι. Έδωσε 137 μεγάλες μάχες, τραυματίστηκε τέσσερις φορές και χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε νοσοκομεία στα Σκόπια και στην Αλβανία. Απόφοιτος της Β’σειράς της Σχολής Αξιωματικών του ΔΣΕ,αναδείχτηκε διαδοχικά διμοιρήτης,λοχαγός και διοικητής τάγματος.Τιμήθηκε με ένα Μετάλλιο Ανδρείας και δύο Μετάλλια Εξαιρετικής Σαμποταριστικής δράσης. Έζησε 38 χρόνια πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν, όπου σπούδασε σε βραδινή σχολή πολιτικός μηχανικός. Επαναπατρίστηκε με την οικογένειά του το 1987. Μέλος του ΚΚΕ από το 1943 διετέλεσε Γραμματέας της ΕΠΟΝ του χωριού του, την Άνω Κτιμένη Καρδίτσας. Διαγράφτηκε παράνομα το 1956 από την τότε ηγεσία του ΚΚΕ μαζί με χιλιάδες άλλους κομμουνιστές, την συντριπτική πλειοψηφία των κομματικών μελών της Κ.Ο Τασκένδης. Ποτέ όμως δεν σταμάτησε να είναι μάχιμος κομμουνιστής και να παλεύει για την αποκατάσταση των χιλιάδων κομμουνιστών που διαγράφτηκαν και διώχθηκαν τότε. Τελευταία πρωτοστάτησε στην ομαδική προσφυγή που κατέθεσαν στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ 74 κομμουνιστές της Τασκένδης .
Μάταια βέβαια γιατί το ΚΚΕ είχε τότε άλλους καημούς (Διάσπαση / ΣΥΝ).
Τον Δ.Κατσή είχα την τύχη και την μεγάλη τιμή να γνωρίσω μαζί με τον αείμνηστο Ανδρέα Κονταξή , τον Σπύρο Μήλα και άλλους συντρόφους που κωλύομαι για ευνόητους λόγους να αναφέρω στην εφημερίδα ΜΕΤΑΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ (1996-2000).
Να είσαι καλά σύντροφε Μήτσο ! Εσύ μου έμαθες ότι τα γραπτά μένουν !
