Είμαι απο αυτούς που επιμένουν να κατεβαίνουν κάθε χρόνο στην πορεία του Πολυτεχνείου.
Θεωρώ ότι πρόκειται για την κορυφαία αντιαμερικανική ( αντιμπεριαλιστική ) διαδήλωση που επιμένει να γίνεται εδω και 31 χρόνια
Οι συγκρίσεις βέβαια με τις πρώτες πορείες της μεταπολίτευσης είναι τουλάχιστον εκ του πονηρού, μιάς και πρόκειται για σύγκριση ανόμοιων πραγμάτων. Τόσο για την χρονική απόσταση που έχουν μεταξύ τους, όσο και για την διαφορά της σημερινής με την τότε πολιτική κατάσταση . Σε κάθε περίπτωση όλα αυτά τα χρόνια η πορεία του Πολυτεχνείου έκφραζε την κάθε φορά κατάσταση του κινήματος.
Οι πορείες που έγιναν π.χ τα τελευταία χρόνια με Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ είχαν έντονο αντιπολεμικό χαρακτήρα, μεγαλη μαχητικότητα και μαζικότητα.
Τα τελευταία χρόνια αυτό που με εκνευρίζει αφάνταστα είναι η απουσία απο την πορεία μαζικών φορεών ( Σχολείων, Συλλόγων, Σωματείων ). Ετσι η μοναδική επιλογή που έχει κάποιος που θέλει να κατέβει στην πορεία είναι να επιλέξει κάνοντας τις αναγκαίες εκπτώσεις ένα κομματικό μπλόκ και να πορευτεί μαζί του. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η δημιουργία του γνωστού μεγάλου μπλόκ διαδηλωτών στα κενά που αφήνουν τα μπλόκ των οργανώσεων, στα πεζοδρόμια, στο Σύνταγμα, στην Πρεσβεία.
Τελικά η πορεία είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει, παρ’ότι πολλοί διακαώς θα το ήθελαν!
Ετσι λοιπόν και φέτος γίναμε αποδέκτες των γνωστών “παραμυθιών της Χαλιμάς”.
Πρίν (την πορεία) μας είπαν για 7.500 χιλιάδες αστυνομικούς έοιμους να μας λιανίσουν, για μηδενική ανοχή της αστυνομίας, για πιθανότητα εκτεταμένων επεισοδίων κλπ.
Μετά εκτός απο τα συγχαρητήρια του Καραμανλή στον Βουλγαράκη, μας δήλωσαν για άλλη μιά φορά ότι η πορεία πέθανε ότι ηταν άμαζη και υποτονική ( σιγά ρε παιδιά, εκεί είμαστε !) . Μιά εφημερίδα μάλιστα σύγκρινε τις 30.000 του γηπέδου Καραισκάκη στον αγώνα της εθνικής με τι Καζακστάν, με τις 10.000 ( κατά ΕΛΑΣ) της πορείας. Λες και μας παρακολουθούσαν όλους και διαπίστωσαν ότι κανένας απο την πορεία δεν πήγε μετά στο γήπεδο !
Η εμπειρία μου όμως φέτος απο την ίδια την πορεία ήταν πραγματικά μοναδική.
Δεκάδες ένστολοι στις εξόδους του ΜΕΤΡΟ σκανάριζαν τους εξερχόμενους επιβάτες και πραγματοποιούσαν σωματική έρευνα σε όποιον έκριναν απο τη φάτσα του ότι μπορεί να είναι ύποπτος τέλεσης επισοδείων, αλλά και ότι δεν θα αντιδράσει στην παράνομη σωματική έρευνα που έκαναν !
Εκατοντάδες ΜΑΤ σε κάθε γωνία και στενό αλλά και στα πλαινά της πορείας, έχοντας ορισμένα ειδικά τμήματά της απολύτως “πακεταρισμένα” πορεύονταν κι’ αυτοί στην αμερικάνικη πρεσβεία
Mέχρι εδώ καλά, το έχουμε ξαναδεί το έργο. Την φετεινή ιδιομορφία όμως αποτελεί το γεγονός ότι δεκάδες ασφαλίτες με πολιτικά, εμφανώς και προκλητικότατα αγελοποιημένοι κατά στήφη των 20-40 συγκροτούσαν τα δικά τους μπλόκ στις γωνιες, στις πλατείες, στους σταθμούς του ΜΕΤΡΟ και όπου αλλού θα φαίνονταν καλλύτερα.
Αυτό δεν το είχα ξαναδεί, υπέθεσα όμως ότι το έχουν δεί οι παλιότεροι.
Ηρθε λοιπόν και τέλειωσε και αυτή η πορεία, και πήρα μαζί με τους συντρόφους και τους φίλους μου το δρόμο της επιστροφής ανηφορίζοντας το Σούτσου προς την Αλεξάνδρας.
Στο τέλος όμως ήταν το καλλύτερο.
Προς το τέλος της Σούτσου κοντά στη λεωφόρο Αλεξάνδρας είδαμε κόσμο μαζεμένο. Υπεθέσα ότι ήταν διαδηλωτές που φεύγανε προς το σταθμό του μετρό. Πλησιάζοντας πρόσεξα ότι ήταν σταματημένοι, υπήρχε ένα κενό 20-30 μέτρων και απέναντι ήταν παραταγμένοι και εξοπλισμένοι με ξύλα, κουκούλες κ.α άλλη ομάδα – προφανώς αναρχικών – με τους οποίους αντάλλασαν μπινελίκια, αλλά φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και tο θερίο το Γιάννη.
Περπατώντας βρεθήκαμε ανάμεσά τους, και τότε πρόσεξα ότι αρκετοί απο αυτούς κρατούσαν ξύλα, άλλοι φορούσαν μάσκες και κουκούλες. Προς στιγμή μπερδεύτηκα. Οι απέναντι είναι αναρχικοί ,αυτοί με τις “ ίδιες στολές “ τι είναι ; Και τότε κατάλαβα, ήταν ασφαλίτες.
Ενστικτωδώς σταμάτησα, και αναφώνησα : “ Πίσω παιδία “!
Hταν η ώρα που ο αδαής νεοσύλεκτος που στεκόταν δίπλα μου τρέμοντας σαν το ψάρι, έκανε τη δήλωση της ημέρας. Γύρισε, κοίταξε με απορία και φόβο μαζί και μου είπε :
“ Μα τις λές, ο αστυνόμος είπε μπροστά “ !
Oπως καταλαβαίνεται δεν έμεινα να του εξηγήσω. Απομακρύνθηκα κάνοντας σοβαρή προσπάθεια να μην βάλω τα γέλια.
Παρ’ όλα αυτά θα πάω και του χρόνου, ποιός ξέρει μπορεί ο αδαής νεοσύλεκτος μέσα σ’ένα χρόνο να έχει γίνει αστυνόμος, ή τουλάχιστον πιο έμειρος !
Μιχάλης Ρέντζιος
