ΝΑΙ και ΟΧΙ: οι δύο όψεις της ίδιας πολιτικής.
Το τι γίνεται στην Κύπρο έχει σημασία για τους λαούς του κόσμου. Είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα των αντιθέσεων μεταξύ Ιμπεριαλισμού και της πάλης των λαών για ανεξαρτησία και πρόοδο. Μιας αλυσίδας που σπασμένοι ματωμένοι κρίκοι είναι, η Ρωσία του 1917, η Κούβα, το Βιετνάμ, η Νικαράγουα΄, η Τσιάπας στο Μεξικό, το δικό μας ΕΑΜ ΕΛΑΣ, η ΕΟΚΑ. Σε αυτά τα παραδείγματα λαϊκής αντίστασης και σε όσα άλλα ανά τον κόσμο, έχουμε αντιθέσεις, αντιφάσεις,συμβιβασμούς, αδιέξοδα. Όμως αν τα συνυπολογίσουμε με όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή στα Βαλκάνια και σε άλλες περιοχές της γης,σήμερα, συνθέτουν το βασικό πολιτικό ζήτημα της εποχής μας. Την αμφισβήτηση της Ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και αναζήτηση πολιτικής έκφρασης των λαϊκών κινημάτων.
Ηιστορία και η σημερινή πραγματικότητα αποδείχνουν πως το κάθε ΝΑΙ και ΟΧΙ από την όποια ηγεσία για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να είναι προϋπόθεση η
αποτέλεσμα των αγωνιστικών διαθέσεων του ίδιου του λαού, να είναι δηλαδή λαϊκό κίνημα, που για να εμπνεύσει και να εμπνευστεί χρειάζεται καθαρό στόχο και τρόπο δράσης.
Στο Κυπριακό δημοψήφισμα το ΟΧΙ και το ΝΑΙ υποστηρίχτηκαν από πολιτικούς και
πολίτες όλων σχεδόν των Κομμάτων εμφανίζοντας αντιφάσεις και αναπάντητα ερωτήματα για τις επιδιώξεις τους, που κρύβονται πίσω από εθνοπατριωτικές κορώνες και θα αποκαλυφθούν σύντομα. Μην ξαφνιαστούμε όταν αλλάξουν οι ρόλοι και οι συσχετισμοί μεταξύ τους, άλλωστε ανάμεσα στα συγκεκριμένα ΝΑΙ και ΟΧΙ δεν υπάρχει μεγάλη απόσταση Το κάθε κόμμα Κυπριακό Ελληνικό Τουρκικό δίνει την δική του ερμηνεία και τις προτάσεις του για την λύση του Κυπριακού, εντός η εκτός του σχεδίου Ανάν ΗΠΑ Ευρώπης.Όλα σχεδόν τα κόμματα πήραν θέση στα μέτωπα του ΝΑΙ και ΟΧΙ, αποδεχόμενα το πλαίσιο μέσα στο οποίο τους επιτρέπουν να εκφράσουν τις θέσεις και αντιθέσεις τους. Φυσικά οι προθέσεις τους πέρα από αυτό μένει να αποδειχτούν στη ζωή, μέχρι τότε είναι αμφισβητήσιμες.
Τα δημοψηφίσματα τέτοιου είδους με κάθε αποτέλεσμα είναι γενικά αποδεκτό από τα διευθυντήρια. Άλλωστε είναι ανάγκη να εκφράζονται οι αντιθέσεις μεταξύ Εθνικών και Διεθνικών κέντρων, παίζουν τον ρόλο τους στον αποπροσανατολισμό των κινημάτων.Εν προκειμένω το ΟΧΙ αν και πλειοψηφία δεν άλλαξε τίποτα , ούτε μπαίνει ζήτημα για τον ρόλο των στρατιωτικών βάσεωνστις υπάρχουσες πολεμικές εστίες και στις επόμενες που σχεδιάζονται στην περιοχή μας , και της Ελλάδας μαζί.Το ΝΑΙ και το ΟΧΙ είναι επιτρεπτά. Αυτό που δεν επιτρέπεται είναι η οργάνωση και διεκδίκηση καλύτερων όρων διαβίωσης, από την εργατική τάξη και πολιτικής που θα οδηγεί στην απεξάρτηση από τον Ιμπεριαλισμό, που εκμεταλλευόμενος τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του κόσμου, καταδικάζει σε φτώχεια και πολέμους.
Το ζητούμενο λοιπόν από τους εμπνευστές , είναι ο εγκλωβισμός και η εχτόνωση των όποιων αγωνιστικών διαθέσεων σε τέτοιου είδους δημοψηφίσματα, και φυσικά η δημοκρατικότητα, γιατί απλά η Κύπρος δεν είναι Αφγανιστάν και η Ευρώπη δεν είναι Κεντρική Ασία.
Για όσους δίνουν στο ΟΧΙ αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα και νομίζουν νικητές, έτσι θα είναι αφού έτσι το νομίζουν. Το ΟΧΙ έχει αξία μόνο αν αποτελέσει αφορμή για αλλαγές πρώτα μέσα στην ίδια την εργατική τάξη, και τους πολιτικούς της εκφραστές.Αλλαγές που θα απορρίπτουν τις κυρίαρχες πολιτικές ηττοπάθειας και συμβιβασμού. Αυτές οι προϋποθέσεις δεν φαίνεται να υπάρχουν στην υποτιθέμενη μάχη του ΝΑΙ με το ΟΧΙ. Αν υπάρξουν μένει να αποδειχτεί.
Προς το παρών λέμε ΟΧΙ στα ψευτοδημοκρατικά δημοψηφίσματα που διεκδικούν λαϊκή συναίνεση σε προαποφασισμένες αντιλαϊκές επιλογές , από κοινού εθνικών και διεθνικών κέντρων εξουσίας .
Λέμε ΝΑΙ στην οργάνωση και αγωνιστική ενότητα της εργατικής τάξης της μόνης που μπορεί να λέει ΟΧΙ και να το ΕΝΝΟΕΙ.
.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΧΛΑΣ
