7/ 3/ 04 Η αριστερά νίκησε;
4/ 3 04 Νίκησαν οι οικοδόμοι της Ευρωπαϊκής Τεχνικής (Μαραθώνια διαδρομή)
Οι εκλογές του 2004 έγιναν, χωρίς να αναδείξουν την κοινωνική πραγματικότητα. Δεν ψήφισαν ένα εκατομμύριο εργάτες μετανάστες, απέχει 23% των εγγεγραμμένων, αν κρίνουμε και τον τρόπο που έγιναν ,τότε αναδείχτηκαν τα κόμματα, το κράτος, τα ΜΜΕ Και εάν ψήφιζαν όλοι δεν θα άλλαζε τίποτα, δεν είναι θέμα ποσότητας αλλά πολιτικής.
Οι εκλογές κορυφαία φάση της δημόσιας ζωής, ήταν και παράμεινε καρκινογόνα εστία της. Εκφράστηκαν όλα τα καλούδια της Νεοελλάδας. Δραστηριοποιήθηκε ο στρατός των αναξίων και ανίδεων κρατικών και κομματικών υπαλλήλων που αναδείχτηκαν αναρριχόμενοι γλύφοντας έρποντας εκβιάζοντας. Βγήκαν από τις τρύπες τα τρωκτικά παράγοντες που όλα τα χρόνια λιβανίζουν την κακοδιοίκηση τη δημαγωγία τη γραφειοκρατία το ρουσφέτι οι κλίκες και οι σπείρες που ροκανίζουν το κρατικό χρήμα.
Οι εκλογές έγιναν διαδικασία εσωκομματική, διακομματική, αντικομματική, παρακομματική, μετακομματική, δηλαδή υπερκομματική.Προσαρμόστηκαν στο μάρκετικγ, έγιναν προϊόν, υπόθεση του μέσου αγοραστή, ακροατή τηλεθεατή, ψηφοφόρου. Ο μικροαστισμός σε όλο του το μεγαλείο, η ηλιθιότητα και η γελοιότητα, εξουσία ανίκητη, μπήκε σε όλα τα σπίτια μετεχόντων και αμέτοχων δηλητηρίασε το περιβάλλον, γέλια και κλάματα, έκανε τους δημοσκόπους πολιτικούς καθοδηγητές, απομόνωσε καταπίεσε κάθε πρωτοπόρα σκέψη και αγωνιστική διάθεση.
Οι εκλογές ήταν παζάρι, οι πολιτικοί πωλητές οι πολίτες αγοραστές. Παζάρι εικόνων, ήχων, αναγκών, αλλαγών, ελπίδων, ιδεών, θεωριών, συνθημάτων, αισθημάτων, πίστης, ιστορίας, θρησκείας, τέχνης, δηλαδή ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ, κάτι που ο μέσος ψηφοφόρος δεν μπορεί να αμφισβητήσει, αφού όλες οι προθέσεις είναι καλές, αποδεκτές, αλλά λίγη σχέση έχουν με την πολιτική που δεν είναι πρόθεση αλλά αποτέλεσμα. Τονίζοντας τις προθέσεις και υποβαθμίζοντας την πολιτική έφτιαξαν τον διακομματικό θίασο με τους ωραίους και τις ωραίες, όμως μπορεί η νέα και ο νέος να είναι ωραίος, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς, βάζει παιδιά ανίψια εγγόνια γαμπρούς στη βουλή και στη κυβέρνηση. Κυριαρχία της κάστας των επαγγελματιών πολιτικών, συνομιλητών των κεφαλαιοκρατών, στήριγμα των γραφειοκρατών, τροφίμων των ΜΜΕ, που όλοι μαζί τους έδωσαν το χρίσμα και το χρήμα.
Δόξα στις αλλαγές. Δόξα στην προπαγάνδα που την είπαν πολιτική.
Αυτές οι εκλογές ανάδειξαν νικητές, όσοι από τα κόμματα το πιστεύουν, καλά κάνουν, έτσι είναι αφού έτσι νομίζουν πως είναι. Άστους να το πιστεύουν.
Όμως νικητές πιστεύουν πως είναι και οι εργάτες της Μαραθώνιας διαδρομής, απλήρωτοι τρεις μήνες από την έκπτωτη Ευρωπαϊκή Τεχνική. Βαρέθηκαν υποσχέσεις , και συναινετικές λύσεις του προεδρείου του συνδικάτου οικοδόμων που τους έστελνε σε δικηγόρους. Οργάνωσαν δική τους επιτροπή αγώνα και εντελώς αντικοινοβουλευτικά, εξωθεσμικά
, βγήκαν στο δρόμο στηριγμένοι στ
ο δικό τους αγώνα. Πήγαν στο ΥΠΕΧΟΔΕ, στο ΑΘΗΝΑ 2004, περιφρούρησαν το έργο από απεργοσπάστες και ΜΑΤ. Νίκησαν πήραν τα λεφτά τους. Ποια κόμματα ήταν εκεί; Μα είχαν εκλογές. Στα Ολυμπιακά εργοτάξια δεν έγινε ούτε μία προεκλογική συγκέντρωση και μάλλον δεν προβλέπεται ούτε μετεκλογική να τους πούνε για την νίκη της αριστεράς ή πόσο Εθνική είναι η σημασία της Ολυμπιάδας
Τα κομμουνιστικά και αριστερά κόμματα παρόλλα αυτά είναι ικανοποιημένα από τις ψήφους τους. Ότι και όπως το εκτιμήσουν είναι δικαίωμα τους. Το ξέκομμα τους από τις κοινωνικές ανάγκες παραμένει, παρά τα όποια ποσοστά, που πιθανόν να βελτιωθούν με καλούς χειρισμούς
Η πάλη κατά του δικομματισμού αποδείχνεται στείρα. Άραγε λύση είναι ο πολυκομματισμός, ή ο μονοκομματισμός.
Οι εκλογές έχουν ενδιαφέρον όταν εκφράζονται σε αυτές οι πολιτικοί στόχοι του κινήματος από το ίδιο το κίνημα. Στα τριάντα χρόνια που γνωρίζω εγώ, οι εκλογές ήταν σαν παγίδα για την αριστερά. Ότι με αγώνα κερδίζαμε στο εργατικό κίνημα, σε συγκρούσεις με το κράτος και τους εργοδότες το παζαρεύαμε σε κάθε εκλογική περίοδο. Υποταγή στις συμμετοχικές διαδικασίες, ανάδειξη επιμέρους αντιθέσεων σε βασικές, συμμαχίες κάθε είδους με κάθε είδους προοδευτικούς, χωρίς προηγούμενο και συνέχεια. Αντί να προωθούν οι εκλογές την υπάρχουσα πολιτική, γίνεται το αντίθετο, να προσδοκάμε το εκλογικό ποσοστό να καθορίσει το κίνημα. Παραδείγματα , ο στόχος 17%, και το 1989 με την κυβερνητική συμμετοχή. Ιστορικά οι κομουνιστές στην Ελλάδα είτε συμμετέχοντας είτε απέχοντας, είτε στηρίζοντας κυβερνήσεις είτε αντιπολιτευόμενοι, είτε νόμιμοι είτε μισοπαράνομοι στην ΕΔΑ, μόνο αρνητικές ακόμα και τραγικές εμπειρίες έχουμε.
Σύντροφοι, δεν μας πάνε οι εκλογές, γιατί τις βάζουμε πρώτες; Ας τις υποβιβάσουμε λίγο μήπως δούμε προκοπή, γιατί από ότι δεν φαίνεται τώρα , αλλά θα φανεί σύντομα πρέπει να ετοιμαστούμε για τον νέο γύρο που ξεκινάει, να προσέξουμε γιατί στον τερματισμό θα μείνουμε πάλι με τις ψήφους στο χέρι.
Γιάννης Τσίχλας
Μαρούσι Μάρτιος 2004