Τελευταία κάποιοι “πολιτικοί” , οι οποίοι μάλιστα δηλώνουν ορκισμένοι αντίπαλοι της κυρίαρχης πολιτικής , σνομπάρουν την όποια προσπάθεια οργάνωσης της πάλης για συγκεκριμένα ζητήματα ( όπως π. χ η πάλη για το μεροκάματο ή για τις δολοφονίες στα ολυμπιακά έργα) θεωρώντας ότι αυτά τα “ μικρά ” είναι δευτερεύουσας σημασίας, γιατί π. χ την αύξηση στο μεροκάματο, τα αφεντικά την παίρνουν αμέσως πίσω μέσω της ακρίβειας, ή η πάλη ενάντια στον Λάτση είναι κοντόφθαλμη και αποπροσανατολιστική μιας και είναι “απλώς” (?) ένας μεμονωμένος επιχειρηματίας !
Έτσι προτιμούν να ασχολούνται με την πάλη για τα “μεγάλα” όπως η κυβέρνηση και τα συνένοχα μ’ αυτήν κόμματα της αντιπολίτευσης .
Θα τους ακολουθούσα ευχαρίστως και σ’ αυτήν την πάλη, αν αυτό σήμαινε συγκεκριμένες ενέργειες οργάνωσης του κόσμου, σ’ αυτήν την κατεύθυνση.
Θα τους παραδεχόμουν επίσης, αν κατάφερναν το ακατόρθωτο. Δηλαδή να διαχωρίσουν την κυβέρνηση ( Κράτος ) από το Λάτση ( αστική τάξη ).
Αντί γι ‘ αυτό, η υποτιθέμενη πολιτικοποίηση της πάλης ( που σημειωτέον, κατ’ αυτούς θα γίνει μόνη της) , η μέγιστη πράξη αντίστασης στο κατεστημένο, είναι η επιλογή & ρήψη του σωστού ψηφοδελτίου στην κάλπη !
Η αλλαγή των συσχετισμών για άλλη μία φορά, θεωρείται προϋπόθεση ανάπτυξης αγώνων, οι οποίοι οφείλουν να αλλάξουν περαιτέρω τους συσχετισμούς.
Επιχειρείται να ξεχάσουμε δηλαδή, αυτά τα λίγα που μάθαμε, ότι δηλαδή οι συσχετισμοί αλλάζουν μέσα στους αγώνες, ακόμα και για το … ευτελές μεροκάματο.
Έτσι – ιδιαίτερα προεκλογικά - καλούμαι να ξεχάσω αυτές τις λεπτομέρειες, να επιλέξω “ πολιτικά και ώριμα “ , να ξεπεράσω την χρόνια πολιτική μου ανωριμότητα και να ενταχτώ δημιουργικά στην μεγάλη οικογένεια των ψηφοφόρων του “ χώρου μου ”. Προφανώς αυτό το ελάχιστο, ανάγεται σε μέγιστο !
Προσωπικά νοιώθω βαθιά προσβεβλημένος όταν καλούμαι να γίνω & αποκαλούμαι ψηφοφόρος !
Φλεβάρης 2004
Βαγγέλης Γονατάς
