Για να εξηγήσουμε την σημερινή πολιτική κατάσταση, καταφεύγουμε στο δύσκολο έργο της ανάλυσης, οικονομικών ιδεολογικών οργανωτικών δεδομένων, παράλληλα αναπτύσεται δράση. Αυτά γίνονται με μέτριους έως χαλαρούς ρυθμούς, που ταιριάζουν απόλυτα σε αγωνιστές ξεκομένους απο την πραγματικότητα και την ιλιγγιώδη ταχύτητα που αναπτύσει το σύστημα Φτιάχνουμε κομματικά προγράμματα,διακυρήξεις , καθώς και εκλογικά προγράμματα, και παράλληλα διεκδικούμε φιλοσοφική και ιδεολογική ταυτότητα.. Ενω τα απλά όσο και φανερά γεγονότα που αναδείχνει η πραγματικότητα τα αγνοούμε ή όταν τα αντιληφθούμε με ατελείωτες συζητήσεις τα αρνούμαστε.
" Ποιό είναι το πράγμα το πιό δύσκολο ;
Αυτό που φαίνεται πιό εύκολο :
Nα βλέπεις με τα μάτια σου,
Αυτό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου.”
Γκαίτε
Μπορεί ο κάθε αγωνιστής το κάθε κόμμα να ακολουθεί οποιαδήποτε φιλοσοφία θέλει και να νοιώθει φορέας ανώτερων αξιών, αυτό ίσως είναι σήμερα εμπόδιο να αντιλανβάνεται αυτά που βλέπουν τα μάτια του. Δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά την διαφορά μεταξύ των εξελίξεων που σηματοδοτεί η Ολυμπιάδα 2004 για τηνχώρα μας, και την αντίστοιχη θέση των λεγόμενων κομμουνιστικών, αριστερών προοδευτικών κομμάτων ή αγωνιστών ή όπως αυτοπροσδιορίζεται ο κάθε ένας, βάζοντας και τον εαυτό μου μέσα.
Αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα μηχανιστικά, ότι συμβαίνουν επειδή προγραματίστηκαν έτσι, εκ φύσεως, για παράδειγμα οι 500 νεκροί εργάτες απο το 2000 έως σήμερα. Βολευόμαστε στις καταγγελίες του συστήματος και στο πόσο ώριμος είναι ο Σοσιαλισμός. Περιμένουμε ίσως να λάμψει η επαναστατική αστραπή να φωτιστεί η πρωτοπορία, να βρεθούν οι ιδεολογικοί τύποι, και να αρχίσει η προλεταριακή μηχανή τις εφόδους. Αυτή την μεταφυσική άποψη υιοθετούμε πρακτικά, παλεύοντας για δημιουργία κομμάτων ή συνασπισμών για κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, αλλά με κύριο χαρακτηριστικό την έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα, που ειδικά στις μέρες μας απαιτεί την καταγγελία της κοινοβουλευτικής ψευτοδημοκρατίας που δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την ζωή των εργατών απο τους εργοδότες και τους πολέμους.
Αυτός ο τρόπος αντίληψης που έχουμε υιοθετήσει σκεπτόμενοι φιλοσοφικά, έρχεται σε αντίθεση με την έμφυτη ανθρώπινη ανάγκη υπεράσπισης της ανθρώπινης φύσης με ότι αυτό σημαίνει για τον κάθε ένα. Η πιό πρωτόγονη ενστιχτώδης αλλά επαναστατική πράξη υπεράσπισης του είδους μας τείνει να εκλείψει. Πιό απλά μεταλασόμαστε σε ανθρωποειδή παγκοσμιιοποιημένου καπιταλιστικού τύπου που διεκδικούμε την διαφορετικότητά μας σε επίπεδο ονομασίας, χρώματος,ιδεολογίας.
Η προστασία της ζωής και της φύσης προυποθέτει άλλη μέθοδο σκέψης και δράσης. Δύο δρόμοι ανοίγονται, ο ένας ο ακαδημαικός, που μπορεί να φαίνεται επαναστατικός όμως είναι η πιό παλιά θέση της ανθρώπινης σκέψης, που ναι μέν παίζει τον ρόλο του στην εξέλιξη, είναι όμως στην ουσία ο πιό συντηρητικός. Ο άλλος είναι ο ανθρώπινος δρόμος ο στρατευμένος, όμως στράτευση με ποιόν, γιά ποιόν και γιατί ;
Σήμερα οι θεωρίες αναζητούν επαλήθευση στην ζωή. Δοκιμάζονται τα όριά τους στο να δώσουν νέες προοπτικές να συνδεσουν διαλεκτικά το χτές με το σήμερα για το αύριο. Ας επαναλάβουμε αυτό που έχουμε ξαναγράψει, “Kανένας δεν είναι και δεν γίνεται επαναστάτης εκ του ασφαλούς”.
Kαι ας αντιπροσωπεύει με τον κάθε τρόπο στην σημερινή πολιτική πιάτσα δοκιμασμένες επαναστάσεις κυρίως την Σοβιετική του 1917 και άλλες νεότερες ή παλιότερες.
Η έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα οδηγεί πολλούς αγωνιστές και κόμματα σε θέσεις αρνητικές ή και προβοκατόρικες για τα σημερινά δεδομένα, βολεύονται προβάλλοντας πολιτικές του παρελθόντος άλλων συνθηκών, που αποτελούν κατά τεκμήριο δοκιμασμένες συνταγές, και κυρίως δίνουν το δικαίωμα προσαρμογής επιλεκτικών επιλογών με βάση το εφικτό. Οι ανιστόρητοι ας μάθουν πως όταν εφαρμόζονταν αυτές οι πολιτικές τι περιθώρια επιλογών είχαν οι επαναστάτες. Τα ίδια που έχουν και οι μετανάστες εργάτες στα εργοτάξια γκέτο των Ολυμπιακών έργων. Ετσι πολύ απλά έχουμε μετατροπή της επαναστατικής διάθεσης σε παράλλογη αυταπάτη.
Δεν αρνούμαι ούτε υποτιμάω τη σημασία των ιδεολογικών και φιλοσοφικών αναζητήσεων, γι’αυτό γράφω. Ομως οι ιδεολογικές αναζητήσεις παίζουν ρόλο όταν έχουν επαφή με την πραγματικότητα επαληθεύονται ή απορίπτονται. Συμβαίνει το εξής. Οσο περισσότερο μια πολιτική και ιδίως όταν εκπροσωπείται κομματικά, απομακρύνεται απο την πραγματικότητα, τόσο αναγκαίες γίνονται η αδιαλαξία και ο δογματισμός προκειμένου να εξασφαλιστεί η μονιμότητα, κάτι σαν δημόσια υπηρεσία. Φυσικά η αδιαλλαξία απευθύνεται στο νέο που γεννιέται, ενώ ελαστικοποιούνται οι σχέσεις με το καθεστώς, αποδέχονται το κοινοβουλευτικό παιχνίδι, διεκδικούν προνόμια με υποχωρήσεις σε βασικές επιλογές π.χ αποδοχή εργασιακής ειρήνης για να γίνει η Ολυμπιάδα 2004, άρνηση οργάνωσης με βάση την εργοταξιακή μορφή των μεγάλων έργων που καθιερώνεται πλέον, άρνηση πολιτικής δουλιάς στα εργοστάσια, κλάδους, γειτονιές με διεκδικήσεις που να εκφράζουν την αντίθεση του λαού.
Η νέα χρονιά καθορίζεται απο τις οικονομικές ολοκληρώσεις, δηλαδή υπερκέρδη και υπερφτώχεια με τις αντίστοιχες πολιτικές εξελίξεις που θα προσπαθούν να συγκαλύψουν τις βασικές αντιθέσεις που θα οξυνθούν. Θα κριθούμε όλοι για τα όσα είπαμε, όσα κάναμε και το κυριότερο για τα όσα θα εκτιμήσουμε και θα κάνουμε μέσα σε συνθήκες κρίσης που ωριμάζει, ζώντας τα πρώτα γεγονότα.
Ας τσεκάρουμε τους μηχανισμούς μας αντίληψης και σκέψης, να επανεξετάσουμε τον ιδιαίτερο τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, είμαστε αναγκασμένοι να εμβαθύνουμε στις ανθρώπινες φυσικές ανάγκες και τη σχέση τους με την πολιτική με βασικούς στόχους την υπεράσπιση της ζωής και της αξιοπρέπειας της εργατικής τάξης και ιδίως του πιό καταπιεσμένου κομματιού της τους μετανάστες.
Τα στρατόπεδα είναι ήδη παρατεταγμένα και έχουν αρχίσει οι αναγνωριστικές βολές.
Στο πεδίο της μάχης θα κριθούν οι ιδεολογικές και φιλοσοφικές απόψεις του κάθε ενός.
Οσοι δεν το αντιλαμβάνονται θα παραμείνουν ακαδημαικοί.
Τσίχλας Γιάννης
Δεκέμβριος 2003
