Φυσικά αυτή δεν είναι μια λογοτεχνική βραδιά. Ο συγγραφέας δεν είναι επαγγελματίας του είδους, αντίθετα είναι αντι-επαγγελματίας, που η συσώρευση δράσης και εμπειρίας του δημιούργησε την ανάγκη να διατυπώσει τις σκέψεις του, να προσπαθήσει να συμβάλει πιο ολοκληρωμένα στη συζήτηση που διεξάγεται χρόνια στους κύκλους μας.
Στο ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΡΗΣΗ επιχειρείται να μεταφερθούν πλευρές της εμπειρίας από την πάλη του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος στην περιοχή μας την δεκαετία του 80, όπως βιώθηκε μέσα από τις γραμμές του Τομέα Βορείων Προαστίων της ΚΝΕ του οποίου ο Γ.Τσίχλας υπήρξε Γραμματέας καθώς επίσης και μέλος του Συμβουλίου Πόλης Αθήνας της ΚΝE και μέλος της Αχτιδικής Επιτροπής Βορείων Προαστίων του ΚΚΕ .
Τα πρωτογενή υλικά (ντοκουμέντα κλπ) που υπάρχουν στο σημείωμα - για τα οποία τόσος ντόρος έγινε -, είναι προϊόν της προσπάθειας του Γιάννη και όχι μόνο να συγκεντρώσει και ταξινομήσει το αρχείο (78-89) του Βόρειου Τομέα Αθήνας της ΚΝΕ.
Ταυτόχρονα είναι σαφής η επιλογή του , να προκαλέσει τη συνέχεια της διαχρονικής συζήτησης που οι κλασικοί του μαρξισμού–λενινισμού ονόμασαν ιδεολογική πάλη , εκθέτοντας με απίστευτο “τσαμπουκά” τα συμπεράσματα που έχει βγάλει μέχρι τώρα.
Πρόκειται για τσαμπουκά αρχών. Γιατί τα συμπεράσματα που εκτίθενται , όπως και να τοποθετείται κανείς απέναντί τους δεν βγήκαν σε αποστειρωμένο ακαδημαϊκό περιβάλλον τύπου φοιτητικού αμφιθέατρου.
Αντίθετα πήραν τη σημερινή τους μορφή κάτω από την επίδραση της πρόσφατης εμπειρίας από την πάλη στο Μαρούσι και τους γύρω δήμους , που επικεντρώθηκε στην στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης το τελευταίο διάστημα , τους ολυμπιακούς αγώνες.
Η πάλη αυτή θα είχε παραμείνει στις αντιδράσεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος αν δεν είχε συνειδητά συνδεθεί με την πάλη των εργατών στα ολυμπιακά έργα, που τόσο προσπάθησαν να την αποκρύψουν και υποβαθμίσουν ακόμα και όταν υπήρξαν νεκροί εργάτες και κινητοποιήσεις στα εργοτάξια.
Τα έργα βεβαίως τελείωσαν, οι αγώνες έγιναν και αυτά που έμειναν είναι η χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων, οι κάμερες,οι σκούπες της αστυνομίας κατά των μεταναστών, αλλά πλέον και κατά κάθε εν δυνάμει υπόπτου και φυσικά η παραπέρα καταστροφή του περιβάλλοντος στην περιοχή.
Βεβαίως μπροστά σ'αυτό που ζούν αυτές τις μέρες τα Δυτικά Προάστια της Αθήνας, και το ζούν 40 χρόνια τώρα, η περιβαλοντική καταστροφή στα προάστια τα δικά μας, προκαλέι το σχόλιο " κλαίνε οι χήρες, κλαίνε και οι παντρεμένες".
Οφείλουμε λοιπόν να καταγγείλουμε και με αυτή την ευκαιρία την χθεσινή επίθεση των δυνάμεων καταστολής στους διαδηλωτές, που υλοποιόντας την κρατική πολιτική παραπέρα επιβάρυνσης αυτών των περιοχών ,τραυμάτισαν δεκάδες και πρόχώρησαν σε συλλήψεις. Οφείλουμε να συμπαρασταθούμε έμπρακτα στους κατοίκους των δυτικών συνοικιών που ζητάνε να κλείσει η χωματερή των Ανω Λιοσίων, να μεταφερθεί εκτός κατοικημένων περιοχών. Αυτό μπορεί να γίνει πολύ απλά, και θα κοστίσει μιά- δύο (;) ΣΤΕΓΕΣ ΚΑΛΑΤΡΑΒΑ.
Το φρεσκάρισμα της εμπειρίας του 80 λοιπόν ,μέσα απο τα τελευταία γεγονότα που ζήσαμε με την Ολυμπιάδα, έθεσαν τη συζήτηση σε νέα βάση, δημιούργησαν την ανάγκη και την υποχρέωση στον Τσίχλα, να γράψει το βιβλίο του, να εκθέσει τα συμπεράσματά του. Γιατί ο Γιάννης δεν είναι βετεράνος, οι απόψεις που διατυπώνει στο βιβλίο για την δεκαετία του 80, αναφέρονται βασικά στο σήμερα.
Φυσικά το βιβλίο δεν είναι ιστορικό, δεν είναι ούτε πολιτική πλατφόρμα. Είναι η σκέψη, η γνώμη, η απόψη, η αγωνία να δράσουμε σήμερα, ενός κομμουνιστή οικοδόμου, που πολύ δημιουργικά συμβάλει στην μεγάλη αυτή συζήτηση.
Και κάτω απ’αυτό το πρίσμα θεωρώ το Σημείωμα για Πολιτική χρήση του Γιάννη Τσίχλα απολύτως ενδιαφέρον και χρήσιμο.
22/6/2005
Βαγγέλης Γονατάς
