Δεν πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα που ο πρωθυπουργός της χώρας εγκαινιάζοντας τον πρώτο… “ ελληνικό “ δορυφόρο για τις τηλεπικονωνιακές ανάγκες ( τι άλλο, των ολυμπιακών αγώνων !) σε μιά αποστροφή του λόγου του χαριτολογώντας (;), διαπίστωσε :
“ Tώρα ο κάθε έλληνας, έχει οικόπεδο στο διάστημα “ !
Αποτυχημένο γερμανικό χιούμορ ; Eτσι φάνηκε τότε. Στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα όμως, η πρωθυπουργική αυτή έκφραση μας ήρθε στο μυαλό πολλές φορές.
Τον τελευταίο καιρό έχει φουντώσει η συζήτηση “ περί κινήματος στην συνοικία” και έχει μπεί στο κέντρο της αντιπαράθεσης αρκετών δυνάμεων αριστερής αναφοράς και προέλευσης. Συζήτηση που διεξάγεται υπο την πίεση συγκεκριμένων ενεργειών στην λογική της αντίδρασης ενάντια στις επιπτώσεις των ολυμπιακών αγώνων από διάφορες πλευρές.
Ενέργειες βέβαια που εκφράζουν πολλές φορές , θιγόμενα μικροιδιοκτησιακά (και όχι μόνο ) συμφέροντα, οικολογικές και άλλες ανησυχίες γιά την επιδείνωση των συνθηκών ζωής, μέχρι και ολοκληρωμένη αντίθεση στους ολυμπιακούς αγώνες σαν στρατηγική επιλογή του κεφάλαιου αυτό το διάστημα.
Θα πρέπει να πούμε κατ’ αρχήν ότι όταν μλάμε για επιλογές του κεφάλαιου, αυτές έχουν να κάνουν πρώτα απ’όλα με την εργασία, εκεί που βγαίνουν τα κέρδη, εκεί όπου η ζωή των εργατών πλησιάζει τα όρια της απόλυτης εξαθλίωσης, εκεί όπου το χτύπημα της αστικής τάξης στην εργατική τάξη παίρνει αναγκαστικά χαρακτήρα εμφυλίου πολέμου. Οι επιπτώσεις τους στην ζωή κι’ άλλων στρωμάτων (μικρο-ΕΒΕ, διανόηση κλπ) δείχνουν ότι αυτά που έχει υποστεί η εργατική τάξη όλα αυτά τα χρόνια της ειρηνικής (φαινομενικά) περιόδου φτάνουν τώρα και σ’αυτά τα στρώματα. Είναι οι παράπλευρες απώλειες αυτού του πολέμου, και είναι ζήτημα χρόνου η υποβάθμιση της ζωής συνολικά , για όσους ζούν χωρίς να καρπώνονται ξένη εργασία.
Να σημειώσουμε εδώ, ότι πολλές φορές η προσέγγιση απο συγκροτημένες πολιτικές δυνάμεις στο ζήτημα του περιεχομένου της όποιας δράσης ,γίνεται με μία περίεργη αντίληψη “supermarket”, η οποία αρέσκεται να ονομάζεται “τακτική”, και να γεννάει ερωτήματα του στύλ :
Σε ποιό πρόβλημα να αναπτύξουμε δράση, τι συγκινεί τον κόσμο , πως θα έχουμε “πολιτικά” οφέλη ; Kαι βέβαια αυτό το ερώτημα γιά αυτές τις δυνάμεις που δρούνε στην συνοικία αναπαράγεται ακόμα πιο ζοφερά :
Πώς θα κινητοποιήσω τον εαυτό μου (τα μέλη μου) ;
Μάταια βασανίζονται όσοι τουλάχιστον θεωρούν εαυτούς κομμουνιστές, γιατί το πιεστικό γιά ορισμένους αυτό ερώτημα, το απαντάει πάντα πρώτα ο ταξικός αντίπαλος το κεφάλαιο. Δεν χρειάζεται λοιπόν να ψάχνεις τον αντίπαλο, σε βρίσκει πρώτος αυτός. Η μόνη πιθανή περίπτωση να μην το αντιληφθεί κανείς , είναι να έχει περιέλθει σε μιά χρόνια κατάσταση του στύλ “ εδώ ο κόσμος χάνεται , ψηφοδέλτια αρμενίζουνε “! Και σε ακόμα πιο βαριά μορφή : “ Θα πάρω 3% να μπώ στη βουλή, ή να μπώ κατευθείαν στο ΠΑΣΟΚ ;”
Αν λοιπόν συμφωνήσουμε ότι η οργάνωση της πάλης ενάντια στις βασικές επιλογές του κεφαλαίου , όπου και όπως εκφράζονται είναι το μοναδικό και υποχρεωτικό περιεχόμενο της δράσης στη συνοικία (προσοχή υπόθεση εργασίας) τότε αρχίζει μία απερίγραπτη συζήτηση στο απόλυτα αποστειρωμένο κενό των υποτιθέμενων θεωρητικών συζητήσεων ( χωρίς να κάνει κανείς τίποτα) , για το τί είναι και τι δεν είναι κίνημα.
Εκφράστηκε η άποψη ότι η δραστηριότητα κινήσεων όπως η Αιχμή,”προσπαθεί να υποκαταστήσει τα κινήματα (Συνδικαλιστικά,γυναικών,νεολαίας κλπ).”
Κατ’ αρχήν από πότε το εργατικό κίνημα υποβιβάστηκε απλά σε συνδικαλιστικό, και μάλιστα ισότιμο μεταξύ άλλων “κινημάτων” (γυναικών,νεολαίας κλπ);
Και από πότε έστω, τα υπόλοιπα “κινήματα” - εμείς θα λέγαμε τα τμήματα του μαζικού-λαικού κινήματος που δράνε στο χώρο της συνοικίας- χωρίζονται σε επίσημα και μή , με βάση το ποίος τα επιρεάζει πολιτικά ;
Με αυτή την περίεργη λογική, που δεν μπορεί να σκέφτεται παρά μόνο ψήφους και πάλι ψήφους ( αλλαγή των συσχετισμών επί το ευγενικότερο ) , κίνημα π.χ στο Μαρούσι θα είναι :
Γιά το ΚΚΕ : H ΕΕΔΥΕ, η ΠΕΑΕΑ, η ΟΓΕ , η ΔΕ.
Γιά το ΣΥΝ : Το Φόρουμ, το ένα από τα δύο Κόντρα στον Καιρό , πιθανόν και η Παρέμβαση Πολιτών.
Και αν συνεχίσουμε ,μπορεί να θυμηθουμε και πολλούς άλλους τίτλους, αμφίβολης πρακτικής έκφρασης και αποτελεσματικότητας.
Και φτάνουμε στις συσπειρώσεις που πράγματι δραστηριοποιούνται στις συνοικίες αυτό το διάστημα, για συγκεκριμένα ζητήματα. Ποιό είναι το επίσημο κίνημα εδώ που υποκαθίσταται ; Mήπως οι εξωραστικοί Σύλλογοι, ή οι δημοτικές παρατάξεις ;
Μα “επιτροπές” για διάφορα ζητήματα (π.χ απλή αναλογική, δημοκρατικά δικαιώματα κ.α) έχουν φτιαχτεί και φτιάχνονται και απο τους επίδοξους εκφραστές του επίσημου κινήματος!
Να συζητήσουμε γιά τον προσανατολισμό, την κατεύθηνση κλπ όλων αυτών επίσημων και ανεπίσημων. Οχι όμως με βάση τις υποτιθέμενες διακηρύξεις ή τις δήθεν ιδεολογικές προσεγγίσεις περί κινήματος των επίδοξων εκπροσώπων, αλλά με το τι πραγματικά και πρακτικά κάνουν ή δεν κάνουν, και κυρίως τι θα κάνουν εδώ και σήμερα !
Διαφορετικά μιά τέτοια συζήτηση , με βάση την υπάρχουσα κατάσταση αγκύλωσης και απραξίας, πραγματικά θα μοιάζει με συζήτηση γιά τους τίτλους ιδιοκτησίας οικοπέδου στο διάστημα. Και εμείς δεν διεκδικούμε τίποτα στο διάστημα ! Τουλάχιστον πρίν κερδίσουμε τα πάντα στη γή.
Ας συζητήσουμε λοιπόν γιά το τι έγινε και τι δεν έγινε πρακτικά και συγκεριμένα πάνω στην πρόσφατη εμπειρία μας.
1. Συγκέντρωση στο Ολυμπιακό Κέντρο Τύπου στην Κηφισίας. Γιατί περιορίστηκε
σε άμαζη και τυπική η συμμετοχή των μαζικών και πολιτικών φορέων που συμμετέχουν και στηρίζουν τη Δημοτική Ενότητα ; Γιατί ήταν επίσης συμβολική η συμμετοχή πολλών απο τους υπόλοιπους συνδιοργανωτές- φορείς
( Πρωτοβουλία Γένοβα, εφημερίδα Στάση) ; Σημειωτέον ότι δύο μέρες πριν είχε σκοτωθεί εργάτης στο συγκεκριμένο εργοτάξιο. Τι αξία μπορεί να έχει η συζήτηση για τον προσανατολισμό της πάλης για τους ολυμπιακούς αγώνες, όταν τα πρακτικά μέτρα που οφείλεις να πάρεις για τον οργάνωση αυτής της πάλης, σκοντάφτουν σε “οργανωτικές αδυναμίες” , που ξεπερνιώνται όμως με σχετική επιτυχία όταν αναπτύσεις “πολιτική” (προεκλογική – κοινοβουλευτική ) δράση ;
2. Καμπάνια για τα διόδια στην Αττική Οδό. Πρόκειται ως γνωστό για ένα μεγάλο παράπλευρο ολυμπιακό έργο που έγινε για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του μεγάλου κεφάλαιου και καλούνται οι εργαζόμενοι να πληρώσουν το κόστος μέσω διοδίων. Η Αιχμή σε συνεργασία με την εφημερίδα του Ηρακλείου Παρέμβαση από το καλοκαίρι ακόμα οργανώνουν καμπάνια ενημέρωσης και διαμαρτυρίας, που ένας σταθμός της ήταν η συγκέντρωση στο ΚΑΠΗ στο Μαρούσι στις 30/9.
Ποιά θέση πήραν πρακτικά οι επίσημοι φορείς για το θέμα ; Η μόνη “θετική” ενέργεια ήταν να μπεί θέμα κομματικής πειθαρχίας στον Γ.Σαρηγιαννή για να μην έρθει να μιλήσει στην εκδήλωση της Αιμής .
3. Ολυμπιακά έργα – εργατικά ατυχήματα. Στην περιοχή μας που χτίζονται πολλά ολυμπιακά έργα σκοτώνονται και σακατεύονται καθημερινά δεκάδες εργάτες αλλοδαποί και έλληνες. Είναι επιτακτική ανάγκη να βγεί η πάλη τους έξω απο τα εργοτάξια, τόσο για την κλιμάκωση και την αποτελεσματικότητά της, όσο και για την σύνδεση και τον προσανατολισμό της πάλης ενάντια στις επιπτώσεις των ολυμπιακών στη συνοικία. Η Αιχμή, με όσα μέσα διαθέτει ( εξ’άλλου είναι απλά μία τοπική εφημερίδα) πρόβαλε επανειλημένα ότι μας έγινε γνωστό, πήγε όπου καλέστηκε, κόλησε αφίσα στο κέντρο του Μαρουσιού για το τελευταίο εργατικό δυστύχημα στο ολυμπιακό χωριό στις 8/10.
Πως σκέφτονται να δραστηριοποιηθούν για το θέμα οι επίσημοι φορείς ;
Και ο κατάλογος μπορεί να μακρύνει κι’ άλλο, αλλά δεν είναι αυτή η πρόθεσή μας.
Αντίθετα , επιδίωξή μας είναι η συζήτηση να γίνεται πάνω σε συγκεκριμένες πρακτικές ενέργειες, και πάνω εκεί να ξεκαθαρίζεται τι εννοεί ο καθένας.
Παράδειγμα είδαμε και βλέπουμε πολύ θετικά τις ενέργειες της Δημοτικής Ενότητας, όπως περιγράφτηκαν στην δημόσιο απόλογισμό της, με τις επιφυλάξεις που ανοικτά διατυπώσαμε και στη γραμματεία της ( π.χ γιά το βαθμό κινητοποίησής της στη συγκέντρωση στο κέντρο τύπου).
Βλέπουμε όμως με σκεπτικισμό και επιφύλαξη τους άξονες δράσης της για το επόμενο διάστημα, όπως προκύπτουν απο το αντίστοιχο κείμενο που παρουσιάστηκε επίσης στο Δημόσιο Απολογισμό της παράταξης στο ΚΑΠΗ στις 15/10 . Στο οποίο πέρα από τα συνηθισμένα (αντίδραση σε ενδεχόμενη επιβολή τοπικής φορολογίας,διεκδίκηση του μνημείου Εθνικής Αντίστασης) για τους ολυμπιακούς αγώνες πέρα απο τη γενικόλογη αναφορά στα εργατικά ατυχήματα, το μόνο συγκεκριμένο που μπαίνει είναι η συμπαράσταση στις αντιδράσεις των κατοίκων, αν ενδεχομένως υποβληθούν αιτήσεις για οίκους ανοχής στο Μαρούσι με βάση το νέο νόμο, για … την κάλυψη των αναγκών τον ολυμπιακών επισκεπτών !
Και οι νεκροί εργάτες έχουν φτάσει ήδη τους 65 !
Ας είναι. Ο απολογισμός ήταν γιά ενέργειες που έγιναν, οι άξονες δράσης είναι για ενέργειες που θα γίνουν ή όχι.
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν συνιστούν νέα τακτική της Δ.Ε . Θέλουμε να ελπίζουμε επίσης ότι η τελευταία “οργανωτική αναδιάρθρωση” στη γραμματεία της Δημοτικής Ενότητας, δεν έγιναν γιά να υλοποιηθεί αυτή η νέα τακτική.
Ετσι κι’ αλλοιώς θα κριθούμε όλοι γι’αυτά που θα κάνουμε το επόμενο διάστημα, και όχι αυτά που σκοπεύαμε ή διακυρήξαμε ότι θα κάνουμε.
Οπως και να είναι είμαστε εδώ, και θα είμαστε εδώ !
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2003
Β.ΓΟΝΑΤΑΣ, Μ. ΡΕΝΤΖΙΟΣ
